Eskilerden..

2010 yılında başıma gelen ve psikolojimi derinden etkileyen bir olay anlatmak istiyorum sizlere. Gerçekten ruhsal açıdan beni yıpratmıştı ve bir daha hatırlamak istemeyeceğim türden bir anıydı. Bunu size niye anlattığımı birazdan öğreneceksiniz. Neyse olaya geçeyim: 

İlkokul 1.sınıfa giden kardeşimi okuldan almaya gidiyordum. Sınıflarının bulunduğu kata geldim. Zil çalmıştı. Kapıyı hafif araladım. (Açmaz olaydım o kapıyı) Gördüğüm sahne felaketti. Beni dehşete düşüren ve boğazımın düğümlenmesine sebep olan görüntü şuydu: HERKES BURNUNU KARIŞTIRIYORDU LAN. Bir de sanki kaderin bana hazırladığı bir komploymuş gibi her şey yavaş  çekimde ilerliyordu. Yaşlı öğretmenin "Suğğsuun Çoooğğcuklaaar!" deyişleri,burnunda bulduğu pisliği sıranın altına yapıştıranlar,yuvarlayanlar,kalemle o deliğin içinde keşfe dalanlar,fırlatma yarışları yapanlar,tadına bakanlar..
"AĞAĞAĞAĞA" dedim ve kaçarak uzaklaştım oradan. Kardeşimi de orada kaderiyle baş başa bıraktım. Zaten o olaydan sonra kızın devreleri yanmış bana sürekli 6 kere 7'nin çarpımını soruyor,ben de hesap makinesi kullanmak zorunda kalıyorum. Neyse efendim diyeceğim o dur ki,sakın 1.sınıfların bulunduğu bir sınıfın içine girmeyin,yanından bile geçmeyin yoksa hayatınızdaki en korkunç filmi izlemiş olursunuz. Saygılar.