Dışarıda rutubetli bir yağmur kokusu vardı. Islanmış koyu yapraklar,kaldırımların üzerinde dans ediyordu. Kadın dışarı baktı. Ve yanındakine şöyle söyledi:"O kadar da zor değil." Hayır,zordu. Onun için bu tehlikeli bir görev olacaktı ve aşılması gereken yollar vardı. "Zor olduğunu biliyorsun,bunu yapamam." Oysa birçok kez aynı görevi yapmıştı ve başarıyla tamamlamıştı. Ama bu sefer içinde onun bu işi yapmasını engelleyen bir his vardı. Buna engel olamıyordu. Bu his onu yiyip bitiriyor,nefesini kesiyordu. Kadın ona öfkeli gözlerle baktı ve derin bir iç çekerek söylendi " Beyza Bim'den 2 ekmekle bi yağlı süt alacaksın bu kadar zor mu? Kalk üstünü giyin. Çabuk gel,yemek soğumasın."
Kız görevin zorluğuna söylenerek,odasına gitti. Tanınmamak için gizli kamuflaj elbisesi olan çamaşır lekeli eşofmanını giydi. Şimdi ürperiyordu. Karşısına çeşitli tehlikeler çıkabilirdi. Buna karşı hazırlıklı olmalıydı. Şaçına dağınık bir topuz havası verdi. Ve buruşuk montunun kapşonunu örterek evden çıktı. Etrafına baktı,her şey ıssız ve sessizdi. Bu kadar sessizlik fazlaydı. Arkasında bir çıtırtı duydu. Savunma pozisyonunu alarak döndü. Ve çöp toplayan adamı gördü. Adamın yüzünde şaşırmış bir ifade vardı ve kıza "Günaydın." dedi. Kız da kayıtsız bir şekilde adamın söylediğini tekrarladı. Bu kadar tehlike fazlaydı. Tanınmasına ramak kalmıştı. Kadının onu bu denli zor bir göreve göndermesine anlam veremiyordu. Marketin kapısını açtı. Montunun yakasını kaldırdı,ve marketin içinde yürümeye başladı. Görev için lazım olan gerekli malzemeleri temin etti. Kasaya geldiğinde görevlinin beklenmedik sorusuyla ürperdi. "Kredi kartınız var mı?" Ne demek istiyordu? Gizli bir mesaj olabilir miydi? Yoksa bir örgütün uyarı iletisi miydi bu? Biraz düşündü ve soğukkanlılıkla "Yok,nakit ödenecek." dedi. Malzemelerin hesabını keserek marketten hızla uzaklaştı. Sığınağa vardığında rahat bir soluk aldı. Yine bir görevi hiçbir tehlikeye maruz kalmadan başarıyla tamamlamıştı. Ama geleceği kim bilebilirdi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder